DIEC2
DDLC
CTILC
BDLEX
Sinònims
CIT
TERMCATINFRINGIR v. tr.
Trencar, violar (una llei, pacte, orde, etc.); cast. infringir. Ma supèrbia infringí vostras lleys, Aguiló Poes. 210.
Fon.: iɱfɾiɲʒí (Barc., Palma); iɱfɾiɲʧíɾ (Val.).
Conjug.: segons el model partir.
Etim.: pres del llatí infringĕre, mat. sign.