DIEC2
DDLC
CTILC
BDLEX
Sinònims
CIT
TERMCATOPROBI m.
Deshonor públic, ignomínia; cast. oprobio. Alguna persona gran o poca los dirà algun oprobi o escarn, doc. a. 1383 (Col. Bof. xl, 276). Era congoxós a oprobis a sostenir, Oliver Exc. 76. Es seu nom ha romàs com es més gran oprobi de s'humanidat, Ignor. 14.
Fon.: upɾɔ́βi (Barc.); opɾɔ̞́βi (Val., Palma).
Var. form. ant.: oprobri (Portant los opprobris y vostres conflictes, Passi cobles 114; Comportant lo nom de oprobri de estèril, Corella Obres 369).
Etim.: pres del llatí opprobrĭum, mat. sign.