SABIT, -IDA adj. ant. Entès, intel·ligent. Tramès-me una serventa fort sabida e gran parlera, Bernat Metge (Est. Univ. xviii, 122). També hi cridaven | jóvens sabits, Spill 2831. Era molt rossa, | blanca, polida | e ben sabida, Spill 2133. Etim.: participi anòmal de saber.
La consulta avançada al DCVB es fa a través de la plataforma BDLex.